Το ασανσέρ της σχολής

Πραγματικά, τι συμβαίνει με το ασανσέρ της σχολής; Γιατί χαλάει συνέχεια;; Όλη τη χρονιά έβλεπα κολλημένα χαρτιά πάνω ότι είναι εκτός λειτουργίας. Σήμερα το βίωσα κιόλας, καθώς ανέβαινα να πάω να γράψω το τελευταίο μάθημα της χρονιάς!! Μου το φύλαγε!...
Εσείς έχετε κλειστεί ποτέ; Πείτε μας την εμπειρία σας!

Μιλάμε γι' αυτό που σε βγάζει στη ΓΑ; Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ αυτό που σε βγάζει δίπλα στη ΓΔ και δεν έχω παρατηρήσει να χαλάει όλη τη χρονιά.

Ναι, ναι, αυτό που βγάζει στις αριστερές αίθουσες, και στη γραμματεία του ΤΕΑΠΗ. Του ΠΤΔΕ λειτουργεί μια χαρά όλη τη χρονιά, όποτε μπορούσα, έπαιρνα εκείνο για να φτάσω σίγουρα στον προορισμό μου. Αλλά, τελευταία μέρα την πάτησα...

Εγώ δεν έχω κλειστεί ποτέ αλλα είναι τραγικό να πρέπει να ανέβεις στον τρίτο και τέταρτο όροφο με τις σκάλες... Το καλοκαίρι δε...δεν παλεύεται με τίποτα...

Μωρέ, και το χειμώνα η γλώσσα μου βγαίνει για να ανέβω...

Δεν μου εχει τυχει και ουτε θα ηθελα. Ειναι πολυ μικρο το ασανσερ της σχολης και νομιζω θα πανικοβαλομουν λιγακι! Αλλα ειναι γνωστο πως του τεαπη δεν παει και πολυ καλα. και η ελενη εχει κλειστει εκει μεσα! ειρηνη, ποση ωρα περιμενες για τον απεγκλωβισμο;

Ήμασταν 4 άτομα (γι' αυτό και κλειστήκαμε), και αντί να σταματήσει στον 1ο, έκοψε ταχύτητα και συνέχισε να κατεβαίνει. Σταμάτησε ανάμεσα από τον τοίχο και την πόρτα του ισογείου. Κάναμε δοκιμές, πάνω-κάτω, τίποτα, όλο στη μέση έμενε. Για μια στιγμή πανικοβλήθηκα, νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω και ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω, αλλά εντάξει, κατάφερα να χαλαρώσω σχεδόν αμέσως, γιατί μιλούσαμε με τα άλλα παιδιά και λέγαμε βλακείες, οπότε ξεχάστηκα. Αν ήμουν μόνη μου θα είχα φρικάρει τελείως, πιστεύω. Βέβαια και το γεγονός ότι ήμασταν 4 άτομα στριμωγμένα, πάλι με άγχωσε. Πήρα τηλέφωνο τη φίλη μου που μας περίμενε απ' έξω και πήγε στη γραμματεία, χτυπήσαμε και το καμπανάκι. Ήρθε ένας κύριος και μας έλεγε τι να κάνουμε. Ήταν και μία κυρία που μας καθησύχαζε ότι δεν θα χάσουμε το μάθημα και ότι μας περιμένουν. Μετά από κανένα 10λεπτο άρχισε το ασανσέρ να κατεβαίνει σιγά σιγά και άνοιξε η πόρτα και βγήκαμε...
Εμπειρία ζωής, πραγματικά....

Σε καταλαβαίνω, γιατί μια φορά που μου είχε τύχει ένα κουλό ασανσέρ που με κατέβασε ως το υπόγειο ενός νοσοκομείου είχα κατατρομάξει!

Και, ναι, το ασανσέρ της σχολής προς τη γραμματεία του ΠΤΔΕ πλέον δε χωράει πάνω από 3 άτομα γιατί κλατάρει!