Άραγε ποιο είναι το μέλλον μας...??

Πραγματικά αυτή την ερώτηση την ακούω συνεχώς τον τελευταίο καιρό...! Και είναι απολύτως λογικό από τη στιγμή που όλα στη χώρα μας καταρρέουν... Θ ήθελα πολύ να δω πως θα είναι τα πράγματα σε εναμιση χρόνο από τώρα που (λογικά) θα είμαστε πτυχιούχοι!!

Τις τελευταίες 4-5 μέρες έχω ακούσει 3 περιπτώσεις νηπιαγωγών που είτε δεν βρίσκουν δουλειά, είτε βρίσκουν δουλειά, αλλά ουδεμία σχέση έχει με τον τομέα μας. (Η μία δούλευε σε σούπερ μάρκετ και η άλλη σε ψαραγορά...)

Kι εγώ αυτό αναρωτιέμαι- όλοι μας πιστεύω- αλλά με την απαισιοδοξία που κυριαρχεί γύρω μας δε θα κερδίσουμε και τίποτα...
ελπίζω ότι τα πράγματα θα ναι κάπως καλύτερα, ότι θα χει υποχωρήσει κάπως η κρίση, αν και οι πιο ειδικοί επί του θέματος έχουν διαφορετική άποψη...
Πάντως δεν πιστεύω ότι θα τα βγάζουμε πέρα με το μισθό που κατοχυρώθηκε πρόσφατα! Δε με βλέπω να εγκαταλείπω την πατρική εστία για καιρό...

Αχ κορίτσια είμαστε η γένια που θα τα ζήσει οοοολα πιστεύω...! Επικρατεί παντού ένα χάος!! Εκείνο που με εξοργίζει πάρα πολύ είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση στη χώρα μας, μας έχει βάλει όλους στη διαδικασία να σταματάμε να κάνουμε όνειρα (όσον αφορά το θέμα της δουλειάς πάνω απ' όλα) και αυτό είναι απολύτως φυσικό να μας επηρεάζει και στη καθημερινότητα μας...! Αλίμονο αν δεν μας επηρέαζε!! Το ζούμε όλοι στις οικογένειές μας κάθε μέρα άλλωστε και βεβαίως το βλέπουμε συνεχώς και στους γύρω μας...

Βασικά όχι μόνο τις δουλειές... Ξέρετε πόσοι συνομήλικοι το σκέφτονται αν θα μπορέσουν με τα σημερινά δεδομένα να κάνουν (και να φροντίσουν αξιοπρεπώς) δική τους οικογένεια;;
Αλλά κάθε εμπόδιο για καλό/ everything happens for a reason κλπ
Πόσο πιο χαμηλά μπορούμε να φτάσουμε; Νομίζω ότι θα ζήσουμε μεν τα δύσκολα αλλά θα ναι μια εποχή διαφορετική, δε θα τα βρούμε όλα έτοιμα, θα χουμε την ευκαιρία ν' αλλάξουμε κάτι προς το καλύτερο (ελπίζω)...

Έχεις απόλυτο δίκιο Αγγελική μου!! Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο..!! Και αυτό διότι έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε και να παλέψουμε για κάτι καλύτερο..!! Είμαστε νέοι με συνείδηση και ελπίζω πως θα προσαρμοστούμε (δεν παίρνω και όρκο βέβαια!) στις νέες συνθήκες.... Απλά όταν σιγά σιγά όλα τα βλέπεις να χάνονται, τότε είναι ακόμη πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσεις..! Αρκεί όμως να προσπαθήσουμε!!

Η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα όλο και πιο δυσοίωνες προβλέψεις ακούμε, και δε λέω για τα ΜΜΕ που καλλιεργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας, αλλά για την καθημερινότητά μας και τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή. Εγώ, που πάντα ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα, βλέπω τους δασκάλους ακόμα και στα ιδιωτικά να είναι απλήρωτοι.
Η γνώμη μου είναι πως πρέπει ο καθένας να παλέψει για να καταφέρει όσα περισσότερα μπορεί. Πάνω από όλα μετράει να είμαστε εμείς καλά και να έχουμε διάθεση για ζωή. Ίσως η ζωή για εμάς πάει λίγο πίσω και ζήσουμε δύσκολα όπως οι γονείς μας πριν τριάντα χρόνια, αλλά όπως τα κατάφεραν αυτοί (κι έπειτα τα βρήκαμε εμείς όλα έτοιμα) έτσι θα τα καταφέρουμε κι εμείς. Θα έχουμε ζήσει δύσκολα νιάτα, αλλά τα πράγματα θα είναι καλύτερα όταν ωριμάσουμε μέσα από αυτές τις καταστάσεις.

Συμφωνώ και επαυξάνω!
Κι όλα να μας τα "περικόψουν" το να ονειρευόμαστε είναι αναπόσπαστο δικαίωμα!
Τα ΜΜΕ μου σπάνε τα νεύρα πια, προσπαθώ να κλείνω τ'αυτιά μου και να ψάχνω τη δόση αλήθειας που κρύβεται πίσω απ' τις ειδήσεις...
Πάντως στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων γύρω μου παρατηρώ και συμπεριφορές αλληλεγγύης και κατανόησης, άγνωστοι αισθάνονται ότι κάτι τους ενώνει και συζητούν στο μετρό, και κάτι τέτοια με κάνουν να αισθάνομαι πιο αισιόδοξη :)
Μαζί μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα!

Πολύ σωστά Μαρία μου...!! Μακάρι να καλυτερεύσουν τα πράγματα για να μπορέσουμε συνεπώς να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα, όσο αυτό είναι εφικτό βέβαια, και να προχωρήσουμε στις ζωές μας!!

Αυτό που λες Αγγελική το έχω δει και εγώ αμέτρητες φορές...!! Πλέον μπορεί να βλέπεις τον διπλανό σου και να λες ότι είναι άγνωστος σε σένα αλλά αν το σκεφτείς διαφορετικά θα συνειδητοποιήσεις ότι έχουμε πολλά κοινά μεταξύ μας...! Ζούμε σε μία χώρα με όλες αυτές τις δυσκολίες και προσπαθούμε όσο μπορούμε να δίνουμε κουράγιο ο ένας τον άλλον για όλα αυτά... Άλλοτε εκφράζεται με θυμό και αγανάκτηση και άλλοτε με αλληλοβοήθεια και κατανόηση της θέσης που βρίσκεται ο καθένας από εμάς..!

έχω να σας πω κάτι... μετά τη σχολή, αφού πάρουμε με το καλό πτυχίο, να πάτε στον οαεδ να βγάλετε κάρτα ανεργίας. Αν έχεις 2 χρόνια κάρτα ανεργίας -δεν ξέρω πως ακριβώς- αλλά έχεις ένα ατού για διαγωνισμούς και ασεπ. μου το έχουν πει πολλές νηπιαγωγοί.

Αλήθεια; Πρώτη φορά το ακούω. Ευχαριστούμε πάντως. Ο,τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο ας το κάνουμε. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.

Όσο για το ποιο θα είναι το μέλλον μας, σίγουρο δύσκολο θεωρώ εγώ αλλά νομίζω πως θα φτιάξουν τα πράγματα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Πλέον έχουμε καταλάβει ποιοι είναι αυτοί που θέλουν το καλό μας και ποιοι το κακό μας.

το έχω ακούσει από πολλές. Η νηπιαγωγός στην τωρινή μας πρακτική έτσι έκανε. Είπε οτι με την κάρτα αυτή πιάνεσαι σα 2 χρόνια άνεργη και έχεις κάποια προτεραιότητα έναντι κάποιων άλλων. Με αυτόν τον τρόπο μπήκε σε παιδικό σταθμό για κάποιες ώρες στην αρχή. θα μάθω ακριβώς και θα σας πώ.

Ναι. έχει κάποια λογική αυτό που λες.

Αν το σιγουρέψεις ενημέρωσε μας. Καλό είναι!

όντως πρώτη φορά το ακούω
εγώ μάλλον δε θα μπορώ να το κάνω αυτό γιατί έχω φέτος κάρτα ανεργίας...