Αμβλώσεις

Τη γνώμη σας επι του θέματος.

εμένα η γνώμη μου είναι ότι κάθε ενήλικος άνθρωπος (γυναίκα ή άνδρας) έχει δικαίωμα να μεταχειριστεί το σώμα του όπως θέλει. Εάν το έμβρυο είναι σε ανάπτυξη τέτοια (νομίζω μέχρι 3 μηνών?) που ακόμα δεν έχουν σχηματισθεί τα βασικά του όργανα (εγκέφαλος, καρδιά), η κυοφορούσα είναι ελεύθερη να αποφασίσει αν θα γίνει μητέρα (ή/και κάποιος άλλος πατέρας) ή όχι.
Θεωρώ ότι είναι καλύτερη η άμβλωση από μια ασυνείδητη στάση τύπου φέρνω ένα παιδί στον κόσμο, αλλά το παρατάω (πραγματικά ή συναισθηματικά/ψυχολογικά) γιατί στην πραγματικότητα δεν το ήθελα.

είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, πάντως, και μπράβο που το ανοίξατε!

Ειναι ενα πολυ ενδιαφερον θεμα, οπως λες Αγαπη, και συναμα σοβαρο και μπορει να γινει μια πολυ ωραια συζητηση πανω σε αυτο!

Διαβασα προχθες πως οι αμβλωσεις στην Ελλαδα κυμαινονται στις 400.000 το χρονο, ενας αριθμος που πραγματικα εκφραζει το ποσο συνηθες ειναι να γινονται εκτρωσεις. Δεν ειναι τρομακτικος ο αριθμος;

Συμφωνω μαζι σου πως ο καθενας μας εχει το δικαιωμα να μεταχειρισθει οπως επιθυμει το σωμα του αλλα την ζωη ενος αλλου ανθρωπου μπορει να την μεταχειρισθει; κατα ποσο λεγεται δικαιωμα αυτο;

Και για να παω την συζητηση παρα περα, η πλαστιγγα για την ληψη της αποφασης για μια ενδεχομενη εκτρωση που γερνει; προς την πλευρα της γυναικας ή του ανδρα; ποιος εχει την ευθυνη;

Η έκτρωση κατά τη γνώμη μου είναι κατανοητή μόνο σε περιπτώσεις που το παιδί πάσχει από σοβαρή ασθένεια ή νοητική υστέρηση και σε περιπτώσεις βιασμού.

Από εκεί και πέρα, δεν είναι υπέρ της έκτρωσης γιατί σήμερα που η επιστήμη έχει προχωρήσει υπάρχουν πολλοί τρόποι αντισύλληψης τους οποίους πρέπει να έχουν υπόψη τους όσοι είναι υπεύθυνοι και δε θέλουν να γίνουν γονείς, είτε έχουν ήδη οικογένεια είτε είναι νεαρά παιδιά που θέλουν να χαρούν τον έρωτα με ασφάλεια. Ειδικά όμως για τους μεγάλους, ο οικογενειακός προγραμματισμός υπάρχει γι' αυτόν ακριβώς το λόγο: για να μην προβαίνουν σε μία τόσο δύσκολη απόφαση που μπορεί να έχει επιπτώσεις και ψυχολογικές αλλά και στην υγεία της μητέρας (ας μην ξεχνάμε πως αυτή η διαδικασία καταστρέφει κάποιους ιστούς στο σώμα της γυναίκας και μειώνει τις πιθανότητες να συλλάβει ξανά παιδιά).

Είμαι όμως κάθετη απέναντι στις εκτρώσεις που έρχονται ως αποτέλεσμα ενός μοντέρνου τρόπου ζωής, όπου η γυναίκα αλλάζει ερωτικούς συντρόφους πολύ συχνά και που επιδιώκει μια κακώς εννοούμενη ελευθερία.

Το βάρος της απόφασης πέφτει στις γυναίκες. Κι αυτό γιατί αν δε μπορούν να το μεγαλώσουν δε μπορούν να εμπιστευτούν το παιδί σε ένα ίδρυμα, αφού όλοι ξέρουμε πόσο άσχημα περνούν εκεί τα παιδιά. Δεν είναι όλα τυχερά να τα υιοθετήσει μία πλούσια και καλή οικογένεια.
Είναι δύσκολο ακόμη για τη γυναίκα να κρατήσει το παιδί, γιατί μπορεί η κοινωνία μας να λέει πως έχει προχωρήσει, όμως σε πολλές περιπτώσεις είναι έτοιμη να δείξει με το δάχτυλο την ανύπαντρη μητέρα και το παιδί της, να την αποκλείσει από την αγορά εργασίας και να αποκλείσει το παιδί από μια ξέγνοιαστη παιδική ηλικία, αφού δηλητηριάζουν την ψυχή του με χαρακτηρισμούς όπως "μπάσταρδο" και "νόθο", που εκτός των άλλων είναι και αντιεπιστημονικοί.

Σήμερα λειτουργούν κάποιοι σύλλογοι που στηρίζουν τις γυναίκες που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις και δε θέλουν να κάνουν άμβλωση. Αν η αντιμετώπιση της κοινωνίας ήταν πιο ανθρώπινη και οι γυναίκες αυτές είχαν δουλειά, χρήματα και ψυχολογική στήριξη (όχι τίποτα εξειδικευμένο, απλά να μη δέχονται ρατσισμό), ήταν δηλαδή σε θέση να μεγαλώσουν το παιδί τους με αξιοπρέπεια, σίγουρα ο αριθμός των εκτρώσεων στη χώρα μας θα είχε μειωθεί.

Καταρχάς εννοείται πώς αν θες να αποφύγεις μια κατάσταση,πρέπει να την προλαμβάνεις.Αλλά άνθρωποι είμαστε και φυσικά πάντα μπορεί να προκύψει κάτι που δε θέλουμε.

Δε θα σχολιάσω τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα μπορεί να μη θέλει να κρατήσει ένα παιδί(μπορεί να είναι πάρα πολλοί-χρόνιες και δύσκολες ασθένειες,βιασμός,κοινωνική καταγραυγή,οικονομική ανεπάρκεια,μικρή ηλικία κ.λ.π.),λόγοι πολλοί και η σοβαρότητά-δικαιότητά τους κρίνεται υποκειμενικά από τον καθένα.

Επίσης το βάρος της ευθύνης πέφτει σε όσους έχουν σκοπό να ασχοληθούν και να μεγαλώσουν το παιδί αυτό.Ίσως λίγο παραπάνω κατά τη γνώμη μου στην έγγυο,καθαρά για το λόγο του ότι επηρεάζεται πιο άμεσα από τους υπόλοιπους σωματικά και ψυχολογικά για 9 μήνες τουλάχιστον.

Αυτό νομίζω που έχει ενδιαφέρον να συζητηθεί είναι το κατά πόσο με την έκτρωση ουσιαστικά σκοτώνεις έναν άνθρωπο.
και αυτό είναι το δύσκολο.

Για παράδειγμα όπως ανέφερε η Αγάπη,μέχρι τριών μηνών το έμβρυο δεν θεωρείται άνθρωπος,ούτε καν ζωντανός οργανισμός,Αυτό όμως είναι μία από τις απόψεις που υπάρχουν.
Δεν είναι ακόμα διαπιστωμένο το κατά πόσο το έμβρυο μέχρι κάποια ηλικία είναι ή όχι ζωντανός οργανισμός.Και αυτό γιατί δε μπορεί να αποδειχθεί βιολογικά πότε το έμβρυο παίρνει αυτό που αποκαλούμε ζωή.Άρα είναι σχετικό.

Ας πούμε ορισμένες θρησκείες δέχονται ότι το έμβρυο αποκτά ζωή αμέσως με τη σύλληψη.άλλες ότι αποκτά ζωή από τους 4 μήνες και μετά όταν αναπτύσσονται συγκεκριμένα όργανα.
Ακόμα και η επιστήμη είναι διχασμένη,ανάλογα με τον ορισμό που δέχεται ο κάθε επιστήμονας για το τι ορίζεται ως ζωή και πότε ξεκινάει.Πάντως η επιστήμη προς το παρών νομίζω κατευθύνεται περισσότερο στο ότι το έμβρυο τουλάχιστον μέχρι τους δύο μήνες δεν είναι ζωντανός οργανισμός.Είναι δηλαδή σαν να σκοτώνεις ένα σπερματοζωάριο ή ένα ωάριο.(μάλιστα αν η επιστήμη δεχτεί ότι το πρώιμο έμβρυο είναι ζωντανός οργανισμός,πιθανότατα αυτόματα να ανάγεται το σπερματοζωάριο και το ωάριο σε ζωντανό οργανισμό-δηλαδή είμαστε όλοι serial killers : smile2: )


Επομένως είναι αδιευκρίνιστο ακόμη το πότε ξεκινάει η ζωή.

Αλλά ακόμα και αν αυτό που θεωρούμε ζωή ξεκινάει όντως από τη σύλληψη αμέσως,ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι όντως τόσο απάνθρωπο και ανήθικο,για τα κοινωνικά δεδομένα,να σκοτώσεις ένα έμβρυο;

Tsioy έγραψε:

Αυτό νομίζω που έχει ενδιαφέρον να συζητηθεί είναι το κατά πόσο με την έκτρωση ουσιαστικά σκοτώνεις έναν άνθρωπο.
και αυτό είναι το δύσκολο.

Κρατάω αυτό γιατί είναι και το πιο σημαντικό και ρωτώ, είναι η εκτρωση φόνος ή όχι;

νομίζω ότι η δική μου γνώμη φάνηκε στο παραπάνω ποστ.

από νομικής πλευράς δεν είναι ξεκάθαρο,γιατί η επιστήμη δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση,αν και μέχρι τώρα δεν θεωρείται φυσικά φόνος.
Κάποιες θρησκείες το θεωρούν,αλλά η θρησκεία είναι φιλοσοφία και μέχρι εκεί.

από ηθικής πλευράς;
(αν ισχύει φυσικά ότι το έμβρυο έχει ζωή τη στιγμή της έκτρωσης,διαφορετικά αν δεν έχει,υποστηρίζω σαφώς ότι δεν θεωρείται φόνος)
αυτό θα ήθελα να ακούσω εγώ.

αληθεια η επιστημη εχει πει πως δεν ειναι το εμβρυο/γονιμοποημενο ωαριο ζωντανος οργανισμος μεχρι τους 2-3 μηνες;

γιατι εχω διαβασει το αντιθετο...

ναι υπάρχει μια σύγχυση και μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας απ'ότι έχω καταλάβει.
έχω διαβάσει πολλές απόψεις διαφορετικές.

Για μένα το καλύτερο είναι να προλαμβάνεις κάτι για να μην σου συμβεί. Αλλά από τη στιγμή που σου συμβαίνει θεωρώ μεγάλο λάθος να δώσεις τέλος σε μια ζωή. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που γονιμοποιηθεί ένα ωάριο...αρχίζει και μία ζωή, είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη για μένα δεν έχει σημασία!!!

εμένα η θέση μου, όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω και παραπάνω, κλίνει προς την αποδοχή της αυτονομίας του ενηλίκου έναντι μιας ψυχαναγκαστικής αποδοχής της γέννησης ενός α ν θ ρ ώ π ο υ από κάποιον άλλο άνθρωπο δίχως να υπάρχει ο αναγκαίος δεσμός αγάπης και αποδοχής.

Επειδή κάπου στην κουβέντα μας αναφέρθηκε και η νομική διάσταση του θέματος, η διάταξη του αρ. 35 του Αστικού Κώδικα (ΑΚ) ορίζει ότι "το πρόσωπο αρχίζει να υπάρχει μόλις γεννηθεί ζωντανό και παύει να υπάρχει με το θάνατό του" (όπου γίνεται δεκτό ότι θάνατος=παύση λειτουργίας του εγκεφάλου). Επίσης, για την περίπτωση που μας ενδιαφέρει λέει το άρθρο 36 του ΑΚ ότι "Ως προς τα δικαιώματα που του επάγονται του κυοφορούμενου, θεωρείται γεννημένο, αν γεννηθεί ζωντανό", δηλ. προστατεύεται ως πρόσωπο μόνο αφού γεννηθεί ζωντανό και όχι ενόσω αναπτύσσεται.

Πιστεύω ότι η αναπτυξιακή βιολογία και ψυχολογία θα μας βοηθήσουν στην περαιτέρω διαμόρφωση κάποιας άποψης επί του θέματος, καθ'ότι -για εμένα- σημασία έχει αν και πότε μπορεί το έμβρυο να αντιληφθεί την ύπαρξή του. Αλλά και πάλι, νομίζω καλύτερη είναι μια στιγμή αγωνίας, παρά μια ζωή με ψυχολογικά προβλήματα, κόμπλεξ και ανασφάλεια, εφόσον δεν υπάρχει επιθυμία τεκνοποίησης.

Συμφωνώ, τέλος, απόλυτα με την ανάγκη πρόληψης και προφύλαξης σε κάθε σεξουαλική επαφή! Κατά τη γνώμη μου, κάθε ελευθερία που έχουμε (π.χ. στη μεταχείριση του σωματός μας) είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη γράφει "υπευθυνότητα" ! : g:

Τα λες πολυ ωραια Αγαπη και εχεις δικιο σε οσα λες.

Ο νομος και οι διαταξεις ομως δεν ειναι ιατρικη επιστημη για να σου διαλευκανει και να σου ξεκαθαρισει το αν ειναι οντως το γονιμοποιημενο ωαριο ζωντανος οργανισμος ή οχι. Ο νομος απλα σε καλυπτει και σου ξεκαθαριζει πως δεν προκειται για ποινικο αδικημα η εκτρωση (μιας και θεωρει πως το εμβρυο θεωρειται ζωντανος οργανισμος/ανθρωπος εφοσον γεννηθει). Αυτη την διαταξη καλυπτει νομικα και ολους τους γυναικολογους και τους ιατρους που κανουν τις εκτρωσεις, διαφορετκα θα θεωρειτο εγκλημα.

Πάντως πρέπει να πούμε πως είναι καλό που η έκτρωση είναι νόμιμη, διότι σε χώρες που δεν είναι νόμιμη οι γυναίκες παλιά χρησιμοποιούσαν πολύ ανθυγιεινούς και ανατριχιαστικούς τρόπους για να διακόψουν την εγκυμοσύνη.

Επειτα απο διεξοδικη αναζητηση επι του θεματος (ιντερνετ,βιβλια, ντοκυμαντερ κλπ κλπ) μπορω να πω με βεβαιοτητα πως η εκτρωση αποτελει μια εγκληματικη ενεργεια. Οι αποψεις των περισσοτερων πως το εμβρυο κατα τιςπρωτες εβδομαδες κυησης ειναι μια μαζα απο αιμα, κυτταρα και μονο, επιστημονικα καταριπτονται. Διαβασα μια ερευνα του γιατρου Bernard Nathanson ο οποιος ισχυριζεται πως η εκτρωση ειναι θανατωση ενος ανθρωπινου οντος και οχι μιας ομαδας κυτταρων οπως συνηθιζουν να λενε οχι μονο οι ανθρωποι εκτος κλαδου αλλα και οι ιδιοιοι γιατροι. Μαλιστα κατηγορει τους συναδελφους του πως αποκρυπτουν την αληθεια μονο και μονο για να συνεχισουν να πληρωνονται απο την βιομηχανια των εκτρωσεων που εχουν στησει. Ενημερωτικα μια εκτρωση κοστιζει περιπου στα 1000 ευρω, αρα μπορειτε να καταλαβετε ποιοι ειναι οι λογοι που ενας γιατρος δεν θα πει την αληθεια στην ερωτηση μιας εγκυμονουσας αν προκειται για θανατωση του εμβρυου. Μια θετικη απαντηση θα μπορουσε να αποτρεψει την εγκυο απο το να προσωρησει στην αμβλωση και συνεπως ο γιατρος θα εχανε την ''πελατισσα''.

Υπαρχει και μια ταινια/ντοκιμαντερ του ιδιου του γιατρου, που ανεφερα παραπανω, που λεγεται Σιωπηλη Κραυγη και δειχνει ακριβως πως γινεται η εκτρωση και κυριως δειχνει το υπερηχογραφημα μιας πραγματικης αμβλωσηςκαι την συμπεριφορα του μωρου κατα την διαρκεια της. Ειναι σοκαριστικες οι σκηνες αλλα δειτε το:
https://www.youtube.com/watch?v=F_bDVKPAIeM&feature=player_embedded&list=PL02053DEF70474E40

Επισης, διαβασα παρα πολλες μαρτυριες γυναικων που εκαναν εκτρωση και μπορω να πω οτι η συντριπτικη πλειοψηφια αυτων δεν καταφερε ποτε να ξεπερασει αυτη την πραξη. Ψυχολογοι μαλιστα υποστηριζουν πως οι γυναικες αυτες οχι μονο δεν προτεινουν την πραξη της εκτρωσης αλλα κανουν εκκληση στις γυναικες που το σκεφτονται να μην το επιχειρησουν!