Επειδή αποτελεί δημοφιλή απορία η διαφορά καθαρών και κερδοσκοπικών κινδύνων στη διοίκηση κινδύνου:
Καθαρός κίνδυνος
Καθαρός κίνδυνος είναι αυτός που υπάρχει πιθανότητα να συμβεί ένα περιστατικό – κίνδυνος που θα προκαλέσει οικονομική ζημιά (οικονομικό βάρος) ή να μη συμβεί, οπότε δεν διαταράσσεται η οικονομική θέση. Ένας καθαρός κίνδυνος δεν μπορεί να προκαλέσει ποτέ κέρδος.
Οι καθαροί κίνδυνοι ταξινομούνται σε:
Προσωπικούς κινδύνους. Οι κίνδυνοι αυτοί επηρεάζουν το άτομο και επιφέρουν απώλεια εισοδήματος, έξοδα ή εξάντληση της περιουσίας του (π.χ. ο πρόωρος θάνατος, τα γηρατειά, η βλάβη της υγείας η ανεργία).
Κινδύνους περιουσίας. Οι κίνδυνοι αυτοί συνδέονται με την καταστροφή και την κλοπή περιουσίας και επιφέρουν άμεσες ζημίες (οικονομικές απώλειες δηλαδή που προκαλούνται από φυσική καταστροφή ή κλοπή περιουσιακών στοιχείων) ή έμμεσες / παρεπόμενες ζημίες (οικονομικές απώλειες που προκαλούνται από τις άμεσες συνέπειες μιας φυσικής καταστροφής ή κλοπής περιουσίας).
Κινδύνους Αστικής Ευθύνης. Παράδειγμα κινδύνων Αστικής Ευθύνης είναι οι νομικές αξιώσεις κατά επιχειρήσεων για ελαττωματικά προϊόντα, κατά γιατρών, κατά δικηγόρων, κατά μηχανικών κλπ.
Κερδοσκοπικός κίνδυνος
Κερδοσκοπικός κίνδυνος είναι το ρίσκο που αναλαμβάνει κάποιος και η αβεβαιότητα που έχει, προκειμένου να αποπειραθεί να αποκομίσει κέρδος – όφελος.
Το κάθε επιχειρείν έχει και το αβέβαιον.
Οι επιχειρηματικοί ή εμπορικοί κίνδυνοι είναι κατ’ εξοχήν κερδοσκοπικοί κίνδυνοι και εξ’ αυτού δεν ασφαλίζονται. Ο λόγος είναι ότι ο κίνδυνος της ζημιάς δημιουργείται λόγω της επιδίωξης κέρδους.
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ καθαρών και κερδοσκοπικών κινδύνων είναι, ότι οι καθαροί κίνδυνοι κατά κανόνα ασφαλίζονται, ενώ οι κερδοσκοπικοί κίνδυνοι κατά κανόνα δεν ασφαλίζονται.
Χρηματοοικονομικός Κίνδυνος
Χρηματοοικονομικός κίνδυνος λέγεται ο πρόσθετος κίνδυνος τον οποίο αναλαμβάνουν οι μέτοχοι μιας επιχείρησης προκειμένου να έχουν χρηματοδότηση μέσω ξένων -δανειακών κεφαλαίων. Σε πρώτη φάση οι μέτοχοι καλούνται να αντιμετωπίσουν τον επιχειρηματικό κίνδυνο και ο οποίος εκφράζει την αβεβαιότητα της απόδοσης του επενδεδυμένου κεφαλαίου(ROIC)1. Εάν η επιχείρηση χρησιμοποιεί και δανειακά κεφάλαια τότε ο επιχειρηματικός κίνδυνος επιβαρύνει μόνο τους κοινούς μετόχους. Γενικά η χρήση δανειακών κεφαλαίων αυξάνει τη μεταβλητότητα των κερδών προ φόρων και επομένων αυξάνει την αβεβαιότητα των καθαρών εσόδων καθώς επίσης και των κερδών προς διάθεση ανά μετοχή(earnings per share-EPS). Επομένως, ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος είναι η μεταβλητότητα των δυνητικών κερδών προς διάθεση ανά μετοχή γύρω από τα αναμενόμενα κέρδη προς διάθεση ανά μετοχή, λόγω δανειακών κεφαλαίων. Ο κίνδυνος οφείλεται στην χρησιμοποίηση χρηματοοικονομικής μόχλευσης( financial leverage).